Παρατηρώ ότι ο Ε.Βενιζέλος διανθίζει τον πολιτικό του λόγο όλο και περισσότερο με ευαγγελικά δάνεια: «το ΠΑΣΟΚ ως ο αίρων τας αμαρτίας», «διαπραγμάτευση Γολγοθάς», «σηκώσαμε το σταυρό του μαρτυρίου» κοκ. Σ` αυτό το πλαίσιο έχει ενδιαφέρον και η αποστροφή: «Η ρίζα του Ανδρέα Παπανδρέου, η ρίζα του 1974 έδωσε πολλούς καρπούς, έδωσε και αγκάθια στην ιστορική αυτή διαδρομή. Πρέπει να αποβάλουμε τα αγκάθια και να αναζωπυρώσουμε τη ρίζα». Ακόμη κι αυτή έχει την ίδια προέλευση, αφού αποτελεί ευθεία αναφορά στη «Ρίζα του Ιεσσαί»*. `Οσο κι αν είναι σεβαστή η μεταφυσική αγωνία πριν τη συντέλεια ή η ελπίδα στη δευτέρα παρουσία (πχ του Ανδρέα) και τη βασιλεία των ουρανών (κι αυτή θα έχει κυβέρνηση και χαρτοφυλάκια), πολιτικά ο λόγος αυτός παραπέμπει σ` έναν πολιτικό συντηρητισμό που δεν κρύβεται με τίποτε..

*Το δένδρο ή ρίζα του Ιεσσαί είναι στην ουσία μια εικονογραφική εκδοχή γενεαλογικού δένδρου η οποία αποδίδει συμβολικά την ανθρώπινη καταγωγή του Χριστού από τη βασιλική γενιά του Δαβίδ και έχει την αφετηρία της στη γνωστή προφητεία του Ησαϊα «εξελεύσεται ράβδος εκ της ρίζης Ιεσσαί και άνθος εκ της ρίζης αναβήσεται» (Ησ. 11, 1). Η εικόνα ονομάζεται «Ρίζα Ιεσσαί» επειδή η Παναγία (η οποία συμβολίζεται εν προκειμένω με τη «ράβδο», το κλωνάρι που φυτρώνει από τον κορμό του Ιεσσαί), προέρχεται, κατά σάρκα, από το γένος του προφητάνακτος Δαβίδ, του οποίου ο Ιεσσαί ήταν πατέρας. Από το πλαγιασμένο σώμα του γενάρχη Ιεσσαί φύεται ένα δένδρο. Οι άρρενες πρόγονοι του Χριστού εικονίζονται στα κλαδιά να περιβάλλουν το πολύτιμο άνθος, την Παναγία με το Βρέφος. Η εικόνα δοξάζει τη θεία γέννηση, ακριβώς όπως οι στίχοι του ύμνου των Χριστουγέννων «…ράβδος εκ της ρίζης Ιεσσαί, και άνθος εξ αυτής, Χριστέ, εκ της Παρθένου ανεβλάστησας…». (από κείμενο του κ. Χάρη Ανδρεόπουλου http://www.zoiforos.gr/index.php?option=com_content&task=view&id=3755 )