1. Από τις διατάξεις του νομοσχεδίου για την «πολιτική συμμετοχή ομογενών και αλλοδαπών υπηκόων τρίτων χωρών που διαμένουν νόμιμα και μακροχρόνια στην Ελλάδα» ξεχωρίζω τις διατάξεις που δίνουν τη δυνατότητα απόκτησης της ελληνικής ιθαγένειας σε παιδιά αλλοδαπών που έχουν φοιτήσει τρία ή έξι χρόνια σε ελληνικό σχολείο χωρίς την παράλληλη προϋπόθεση της νόμιμης παραμονής στη χώρα ενός των γονιών τους, σε παιδιά αλλοδαπών γεννημένα στην Ελλάδα που είτε είναι άγνωστης ιθαγένειας είτε δεν μπορούν να αποκτήσουν άλλη ιθαγένεια, καθώς και σε παιδιά γεννημένα στην Ελλάδα από αλλοδαπούς γονείς που επίσης έχουν γεννηθεί στην Ελλάδα.
2. Οι διατάξεις αυτές δεν αποτελούν μόνο μια μετατόπιση του ελληνικού δικαίου της ιθαγένειας από τη μέχρι σήμερα σχεδόν απόλυτη ένταξή του στο δίκαιο του αίματος προς μία εκδοχή του δικαίου του εδάφους. Ακόμη παραπάνω, μοιάζουν να μορφοποιούν στην ελληνική έννομη τάξη το πεδίο άσκησης ενός συγκεκριμένου ανθρώπινου δικαιώματος.
3. Θα μπορούσαμε να το ονομάσουμε «δικαίωμα στην πατρίδα» και να ορίσουμε το αντικείμενό του ως την αξίωση να προσχωρήσει σε μία συγκεκριμένη έννομη τάξη το ξένο παιδί που αντικειμενικά έχει αποκτήσει ισχυρότερους δεσμούς μαζί της απ` ό,τι με τη χώρα προέλευσης των γονιών του.
4. Η ποιοτική διαφορά ανάμεσα στο δικαίωμα του ξένου παιδιού σε μία (νέα -και πολλές φορές πρώτη) πατρίδα και την -ακόμη και πλήρη- απόλαυση δικαιωμάτων του ίδιου παιδιού σε ξένο τόπο είναι προφανής. Οι σύγχρονες συνθήκες μετανάστευσης, που ήδη από τα χρόνια της ζωής τους αποξενώνουν βίαια ανθρώπους από τον τόπο της καταγωγής τους, και η αδιαπραγμάτευτη αξία της παιδικής ηλικίας (την οποία όλο και περισσότεροι ταυτίζουν με την έννοια της πατρίδας) δείχνουν τόσο τη σημασία όσο και την οικουμενική διάσταση του δικαιώματος κάθε παιδιού σε μια πατρίδα.
5. Το ελληνικό κράτος αναγνωρίζει με τόλμη ότι συγκαταλέγεται στους αποδέκτες μιας παγκόσμιας υποχρέωσης. Δεν είναι ούτε λίγο ούτε αυτονόητο. Γι αυτό και η εκπλήρωσή της δίκαια μας γεμίζει υπερηφάνεια.
07/01/2010 at 16:08
Όντως αυτή η μετατόπιση προς το «δίκαιο του εδάφους» είναι πάρα πολύ θετική. Τη χαρά μου σκίασε μόνο η παρουσία του αρχιεπισκόπου στο υπουργικό συμβούλιο όταν έγινε η σχετική ανακοίνωση – αλλά αυτό είναι άλλο θέμα…
«Δικαίωμα στην πατρίδα», ε; Δεν το είχα σκεφτεί έτσι. Θα μπορούσαμε ίσως να το πούμε και «δικαίωμα στην πολιτική συμμετοχή»;
09/01/2010 at 17:59
Ενδιαφέρον, αλλά de lege ferenda, όχι de lege lata.
10/01/2010 at 15:47
Συμφωνώ απόλυτα. Πέραν του νομικού πλαισίου, ποιός μπορεί να αμφισβητήσει ότι η χώρα μας υπήρξε πάντα (προς τιμήν της) καταφύγιο για πολλούς κατατρεγμένους; Πόσοι Ελληνες οικονομικοί ή πολιτικοί μετανάστες απέκτησαν ιθαγένεια ξένων χωρών; Τα ξεχνάμε αυτά; Και σε κάθε περίπτωση αυτά τα παιδιά θα μείνουν μετέωρα;
13/01/2010 at 16:25
ωραια αναρτηση … Και ενδιαφερουσες σκεψεις .
16/01/2010 at 17:49
Η σκηνή στο κεντρο της Θεσσαλονικης …
Βλέπω κοσμο μαζεμένο να φωναζει .
Ενας κυριος κρατουσε απο το χερι ενα κοριτσι.
Ηταν δεν ηταν δεκαπέντε χρονών .Ξενη. Απο οτι φωναζαν,καταλαβα οτι τηη πιασανε να κλεβει και περιμεναν την αστυνομια…
Ως εδώ, συνηθης η σκηνη…Ομως
Νασου κι ενας Φασισταράς… Γλοιωδης , σιχαμερος με μια φατσα που προκαλουσε αναγουλα…Στην αρχή φωναζε τα γνωστα της προπαγάνδας για τους ξενους που κανουν οι ακροδεξιοεθνικισταράς .. »Ξυλο θελει» ..Πλησιαζει την κοπελα και αρχιζει τις σφαλιαρες .. Το κοριτσακι εκλαιγε …..
»Τι κανεις εκει »του φωναζω»Με ποιο δικαιωμα το χτυπάς »
Στην αρχή μου εκανε τον μαγκα ..Συνεχισα σταθερά να επαναλαμβανω » Δεν εχεις δικαιωμα να χτυπάς ενα παιδι »΄΄πες μας ποιος εισαι και τί ρόλο παιζεις»
Μετα οταν ειδε οτι ο κοσμος ειχε καταλαβει την Βρωμιά που εκανε
το κομπλεξικο αυτο υποκειμενο εξαφανιστηκε …
Λοιπόν να μου το θυμηθειτε .
Η προπαγάνδα που κανουν οι Εθνολαικισταραδες ανοιγει Πληγές στην κοινωνια..
Και αποθρασυνει τον καθε κομπλεξικό..Που θα βρισκει προφαση στην »εθνικοφροσυνη » για ναβγαλει τα απωθημενα του , την χυδαιοτητα του τον σαδισμό του σε καθε »ξενο » που νιωθει ως αδυναμο και αιχμαλωτο και μόνο ..
Ανοιγει την πόρτα στο ΚΑΚΟ