Το έργο του Γιάννη Μανωλεδάκη «Γενική θεωρία του Ποινικού Δικαίου», που ξεκίνησε να εκδίδεται το 1976 και ολοκληρώθηκε στην πρώτη του μορφή το 1980, προκάλεσε τη σφοδρότατη αντίδραση του τότε επιστημονικού κατεστημένου. Η αντίδραση αυτή εκδηλώθηκε δημόσια με το άρθρο του καθηγητή Νίκου Ανδρουλάκη «Επιστήμη» και μεταφυσική στο Ποινικό Δίκαιο, που δημοσιεύτηκε το 1980 στα Ποινικά Χρονικά (σ. 385 -τότε διευθύντρια του περιοδικού ήταν η `Αννα Ψαρούδα-Μπενάκη και συνεκδότης ο ίδιος ο Ανδρουλάκης). Ο Ανδρουλάκης αποδίδει στο Μανωλεδάκη «επιστημονική μισαλλοδοξία και φανατισμό». Ακολουθεί στο ίδιο περιοδικό (σ. 497) η απάντηση Μανωλεδάκη με τίτλο Η διαλεκτική στο Ποινικό Δίκαιο, στην οποία η κριτική Ανδρουλάκη χαρακτηρίζεται «λιβελογράφημα». Ο διάλογος συνεχίζεται με το κείμενο του Ανδρουλάκη Το τέλος μιας «θεωρίας» (σ. 507), στο οποίο ο Μανωλεδάκης κοσμείται με «κακώς εννούμενο επιστημονικό επαρχιωτισμό» και για «ανεπαρκή γερμανικά».

Πάντα με ενθουσιάζει από την τελική απάντηση του Γιάννη Μανωλεδάκη Το τέλος μιας «κριτικής» (σ. 638) το χωρίο που αναφέρεται στη γλωσσική επάρκεια. Γράφει, λοιπόν:

Η πολύ κομψή, αλήθεια, διατύπωση της υπόνοιας του κ. Ανδρουλάκη για την ανεπάρκειά μου στη γερμανική γλώσσα με αναγκάζει δυστυχώς να του υποδείξω πως, πριν εκφράσει τη δική του υπόνοια για μένα, θα έπρεπε να είχε μερικές ανησυχίες για τη δική του επάρκεια στη μητρική μας γλώσσα και να ρωτούσε κάποιον που ξέρει. `Ετσι, δεν θα έγραφε   ε π- α ν ε ι λ η μ μ έ ν α   το καμιά (στη δημοτική) με δύο μ, το κι «κι`», τη διαλεκτική «διαλεχτική», την ιδιοκτησία «ιδιοχτησία» (σαν να προέρχεται από το χτίζω!) κ.ά. ούτε θα χρησιμοποιούσε ανύπαρκτες στα ελληνικά λέξεις όπως λ.χ. «κρυπτικό» ή εκφράσεις όπως «σπουδαιοφανές δήθεν». `Ολοι μας, βέβαια, εκτός από τους φιλολόγους, έχουμε ελλείψεις ακόμα και στη μητρική μας γλώσσα. Αλλά όταν αυτό συμβαίνει, δεν «νομιμοποιούμαστε», νομίζω, ασχολούμενοι με την επάρκεια των άλλων στις ξένες γλώσσες.

Σήμερα αποχαιρετούμε το Γιάννη Μανωλεδάκη. Στους άπειρους λόγους να τον θυμόμαστε, ας μην παραγνωρίσουμε ιδίως όσους προδίδει το παραπάνω απόσπασμα.